Aprils Zeeland

The first symptom of the process of killing our dreams is when we say "I'm very busy now"

Paulo Coelho

Soms is het leven een verrassing. Zelfs mijn ouders. Plots, op een maartse late avond, kondigden ze aan dat er een midweekje in Renesse, Zeeland geboekt was. Om uit te waaien samen met onze hond Darko. Van kleinsaf aan droomde ik over zulke spontane tripjes en de weidse zee, daarom is het steeds leuker om zo'n mededelingen te horen, hoe oud ik ook mag worden. Spontaniteit is het leven wel waard. En niet alleen hierom. Trouwe lezers weten inmiddels al langer hoe Zeeland een plaatsje in mijn hart veroverde.

De eerste avond gaan Darko en ik direct het strand op. Het blijkt een strand te zijn waar niet zoveel van vloedlijnen te vinden is door de wegspoelende stroming langs de vele zandbanken voor de kust maar het blijft een verzuchting om de branding te horen ruizen en een zonsondergang te aanschouwen. En dat is zeker niet het enige.

Want niet alleen de lange strandwandelingen met Darko zijn voor mij een bron van plezier, maar ook even naar de Brouwersdam fietsen en de Grijze zeehonden (Halichoerus grypus) spotten is een kinderlijk genoegen. Een genoegen dat ik dit jaar ook eens kon delen met mijn ouders en zus op onze laatste dag toen we met de auto's langs de Brouwersdam stonden en een drie kwartier durende wacht optrokken vooraleer de eerste te zien.

Toch is Zeeland niet enkel bekend om zeehonden, maar het is ook een vogelparadijs dat ik verken met mijn Stevens Galant SX. Het zonnetje schijnt en de frisse zeewind zorgt voor mijn ideale gevoelstemperatuur als ik uiteindelijk in de Prunjepolder arriveer. Tussen de schapen zitten met mijn telescoop is wel een nieuwe ervaring ...

Dit is onder andere het speelterrein van de "bonte pieten" oftewel Scholeksters (Haematopus ostralegus)...

... maar ook Kluten (Recurvirostra avosetta) hebben hier een zomerverblijf geboekt om hun nakomelingen groot te brengen.

Ondertussen zijn andere zomergasten hier aan het dineren zoals deze Lepelaar (Platalea leucorodia).

Drie dagen zijn snel voorbij en voor je het weet maak je met jouw beste harigste vriend een laatste lange strandwandeling op een zonvergoten Aprilse vrijdag langs het uitgestrekte strand terwijl Zilvermeeuwen (Larus argentatus) her en der opvliegen.

Of ze zoeken een maaltje zoals deze rakker die een Strandkrab (Carcinus maenas) heeft vastgekregen en zich verheugd op zijn schaaldier-lunch.

Andere dieren zoeken hun voedsel in de branding zoals deze Aalscholvers die zeer dichtbij het strand zwommen en regelmatig onderdoken om steeds achter visjes te jagen met wisselend succes.

Na tweeënhalf uur zandtrappen wordt het tijd om de Passat een laatste keer op te starten en terug naar België te rijden via Middelburg waar ik met mijn ouders en zus nog een lekkere maaltijd van uiensoep en schnitzel meepik. Boven Neeltje Jans pakken zich dikke grijze wolken samen dat een onrustig decor schept voor de onvermoeibare windmolens... Zeeland heeft steeds weer een speciale manier van afscheid te nemen !