Lentekriebels

Like a flower
radiating the room
I feel warmth
and a blushed silence
Like a tree
She flutters in the wind
She captures the rain
and bathes in the sun
I feel like nature
Ever-loving spring

VAG@2011

Armen vol lammetjes die nog maar een paar dagen oud zijn staat Rein te stralen in zijn weide in het West-Vlaamse Moerkerke.

Vederlicht leven huppelt rond onder het waakzaam oog van het moederschaap terwijl de dagen lengen en het kwik gestaag omhoog klimt.

Zo jong worden karaktertrekjes al duidelijk ... Eenvoudig tussen de hekspijlen doorglippen is een geliefkoosd tijdsverdrijf voor dit lammetje.

De lente klopt aan de deuren van de huizen om binnen te waaien in een zachte wind. Niet alleen lopen de weiden weer vol lammetjes maar ook deze Zijdehoenderhaantjes (Gallus gallus domesticus brisson) scharrelen weer vrolijk rond in de heroplevende bodem. Nu ben ik de gast bij Tine in haar stadstuintje in Leuven.

Tine is ook een herboriste en hobby-imkster die maar al te graag haar kennis uitdraagt en Rein en mij haar bijenkast laat zien. Ze wilt een controle van haar eerste bijenkast uitvoeren om te zien of haar lievelingen de winter goed doorgekomen zijn en nagaan of de Varroamijt aanwezig is en zo ja, hoe ernstig de besmetting zou zijn. De Varroamijt is een ware plaag die diverse bijenvolken behoorlijk verzwakt; in combinatie met het hoge pesticidenverbruik in de landbouw en het verdwijnen van bloemenrijke kantjes zorgt dat voor een ware wereldwijde pollinatorcrisis waar vooral de bijen onder lijden. Omdat de bijen zo achteruit gaan dreigt onze landbouw zonder haar hardwerkende bestuivers en dus zonder opbrengst te vallen. Veel van onze gewassen moeten nog steeds worden bestoven om vrucht te geven en men merkt de achteruitgang al, zeker in de fruitteelt. Weer een bewijs dat biodiversiteit nodig is en Tine probeert dit ook weer te geven op haar nieuwe blog : Calendula.

Diverse bijenkasten in het Leuvense hebben de winter niet overleefd, ook enkele die op eigen honing (gezonder voor de kolonie) de winter konden doorkomen hebben het niet overleefd. Achterliggende redenen zijn zo goed als zeker diegene die net opgenoemd werden; vooral dat gebrek aan habitatskwaliteit zal onze bijtjes de das omdoen indien men niet ingrijpt. Het is heel eenvoudig en iedereen kan een bijdrage leveren door zijn of haar eigen tuin bijvriendelijk te maken. Een wilde bloemenhoekje, een bijenhotel voor de solidaire bijen -de vriendelijkste die er zijn-, geen pesticiden meer in de tuin, alle kleine beetjes helpen ! Een lijstje van geschikte planten kan men hier vinden op de site van het Ecohuis Antwerpen.

Maar Tine haar kast heeft een warme dekplank : de bovenste plank warmt in het midden op waar de bijen hun broed hebben en daar wordt ook het beste geïsoleerd en het meeste warmte geproduceerd om het broed te laten ontwikkelen. De voortekenen zijn dus gunstig. Voorzichtig werkt ze de dekplank los.

De Carnica bijen (Apis mellifera carnica) zijn op deze warme lentedag erg actief maar zolang je jezelf aan hun territoriumgrenzen houdt doen ze niets; een van die grenzen is de boom vlak naast de kast waar we de bijen rustig kunnen observeren op zo'n dertig centimeter afstand.

Tine is tevreden, de bijen zijn al bezig met hun nieuwe honingvoorraad en maken zelfs al nieuwe wasplaatjes voor in de raten. De controle is een succes en ze kan hen nu met rust laten tot het kuisen van de kast in de zomer.

Aandachtig bekijkt ze nu de folie die onder de kast lag op zoek naar de Varroamijt. Ook een beetje gelekte honing en enkele stuifmeelbolletjes zijn hierop terecht gekomen waarvan Rein en ik met veel lekkerbekplezier mogen proeven.

Op Tine's terrasje zetten we ons met een glaasje van haar zelfgemaakte Sleedoornlikeur en vliegen een Boomblauwtje (Celastrina argiolus) en een Gehakkelde aurelia (Polygonia c-album) voorbij terwijl 'n Koolmeesje (Parus major) in de magnoliaboom zingt. Lentekriebels manifesteren zich al de hele week in mij en zoals de natuur herademt, zo heradem ik met haar ...