Afscheid van een vriend

Deze Volkswagen Passat Variant van 1993, een 1.9 turbodiesel, is wijd bekend als mijn auto, inmiddels gedeukt en bedekt met stof van de vele slechte wegen die we samen opzochten. Onmiskenbaar in het grijs gehuld en georneerd met de nummerplaat VEX-289 dat de identificatie voltooit. We hebben heel wat mensen zien komen en gaan in zes jaar tijd en tussen al die kilometers zitten nog steeds verhalen en momenten die mij dierbaar zijn.

Vele kilometers later; 225.000 tot 297.000, na twee pannes in 2010 (zoals de alternator in Frankrijk en lekke waterslang waarvoor vervanging onvindbaar is), wordt het tijd om mijn eerste en o zo geliefd wagentje te laten gaan. Ik herinner mij de dag dat ik 'm kocht nog als gisteren : 28 september 2005 ging ik ernaar kijken en ik was op slag verkocht : hier ging ik mijn zuurgespaarde centjes aan uitgeven ! Toen ik mijn voorlopig rijbewijs haalde in juni 2006 hebben we die zomer meteen 3000km op de teller gezet vooraleer ik het definitieve rijbewijs haalde op 3 oktober 2006. De ritjes werden steeds maar langer en langer, tot Portugal toe :) Zelfs toen de motor kapot ging wegens een modelfout kon ik het niet over mijn hart laten gaan om afscheid te nemen en liet ik er een iets nieuwer motorblok inleggen.

7050km op twee weken, acht landen, de Passat deed het op 16-jarige leeftijd. Hier staan we op Monchique, het hoogste punt in de Algarve, Portugal. Op de achtergrond is de kustlijn zichtbaar.

Velen kijken er maar raar van op, maar deze Passat is als een vriend voor mij geweest. We hebben heel wat beleefd, dit rammelbakje en ik. Het was een sterke en betrouwbare auto die ik ver voorbij zijn limieten gedreven heb, zonder spijt en lang zonder mechanische gevolgen. Half Europa heeft dat karretje gezien, maar ook zwaar gebruik zoals 500kg stenen voor de oprit die in de koffer geladen werden, snoeihout dat tot aan de voorstoelen gestoken werd, ...

Die mechanische gevolgen zijn er nu helaas wel. Een uitlaat die ineens loskomt, versnellingsbak die begint te haperen, kapotte wiellagers, steeds meer olielekken, een los bengelende toeter ... Het wordt helaas tijd om afscheid te nemen; ik heb een andere wagen gevonden als geschikte opvolger : terug een Passat want ik kan er amper aan denken om niet meer te kunnen zeggen : "De Passat en ik" ...

We hebben mooie momenten beleefd maar aan alle mooie dingen moet helaas ooit een einde komen. Dit zal een van de laatste foto's zijn, april 2011, bij de fruitbomen langs een nieuw ontdekte veldweg in Bierbeek. Met een nieuwe auto zal 't ook gedaan zijn met deze veldwegen want die nieuwe modellen kunnen dat gewoon niet zonder brokken maken...

Aan allen die in die mooie zes jaren onze passagiers waren, dank jullie voor de momenten en het geduld bij pannes en dergelijke ... !